Bodem olievat in zicht

Bodem olievat in zicht

Bij­na dagelijks wordt onze mail­box bestookt met ent­hou­si­aste bericht­en over kolos­sale olievond­sten. De ont­dekkers hier­van zijn bij­na zon­der uit­zon­der­ing kleine bedri­jf­jes, waar­van ik onmid­del­lijk de aan­de­len zou moeten kopen, want over enkele maan­den zal mijn winst geen tien­tallen, maar hon­der­den per­centen bedra­gen. Allen daarheen, dus? Laat u niet vangen.

De huidi­ge bewezen voor­raad ruwe olie is ca 1.200 mil­jard vat­en. Deze voor­raad kan nog aan­groeien tot ca 2.000 mil­jard vat­en, reken­ing houdend met de min­der gemakke­lijk exploiteer­bare reserves zoals oliezand en schalieolie. Aan het huidi­ge ver­bruik­stem­po van 
wereld­wi­jd 30 mil­jard vat­en per jaar vol­staan genoemde reserves nog voor 40, resp. 66 jaar. Omdat het olie­ver­bruik jaar na jaar toe­neemt, lijkt het ons ver­standi­ger te reke­nen met een voor­raad voor 33, resp. 53 jaar. 

Op dit ogen­blik ver­bruikt 10% van de wereld­bevolk­ing 40% van de olie. Een kwart van de wereld­bevolk­ing heeft 70% van alle olie nodig. Maar het duurt niet meer lang of 30, 40, 50% of meer van de wereld maakt aanspraak op het klev­erige goud.

De ​‘grote zes’ van de olie-indus­trie (Exxon Mobil, Roy­al Dutch Shell, BP, Chevron, Cono­coPhillips en Total) zit­ten natu­urlijk niet stil en best­e­den hon­der­den miljoe­nen euro aan het uit­brei­den van hun olievoor­raden. Nog nooit ging er zoveel geld naar prospec­tie, exploitatie en pro­duc­tie. Tegelijk­er­ti­jd waren de prob­le­men om de olie te ont­gin­nen zo com­plex. Denk aan het Brazil­i­aanse Tupi-veld waar de olie van op ontza­glijke diepte naar boven moet wor­den gehaald. Waar is de tijd van de vrolijk opspui­tende oliebronnen?

Nu de oliepri­js zich thuis lijkt te voe­len op het 115 dol­lar­niveau, mogen we niet ver­geten dat duur­dere exploitatiemeth­od­es hun kans kri­j­gen. Zolang het vat ruwe olie ongeveer 50 dol­lar kostte, was het immers zin­loos te komen aan­draven met olie uit oliezand, die pakweg 
40 dol­lar per vat kostte. Maar nu is de sit­u­atie anders en kri­j­gen de ​‘exo­tis­che’ oliesoorten hun kans. Tot spi­jt van wie het beni­jdt, want de pri­js zal er niet sym­pa­thiek­er door worden.
Wees maar zek­er dat er nu duchtig in de aard­bo­dem wordt gewroet op zoek naar olie, zow­el op het vaste­land als onderzee, zow­el in broeierig hete tropen of woesti­j­nen als in barre bevroren vlaktes. 

Naar schat­ting zijn op dit ogen­blik een hon­derd­tal bedri­jven en bedri­jf­jes op zoek naar olie in ca 120 lan­den. Er zijn wellicht 15.000 oliebron­nen in exploitatie. 

En er wordt niet alleen naar olie, maar ook naar aardgas druk gezocht. Zo heeft bij voor­beeld het Franse Total een joint ven­ture met het Rus­sis­che Gazprom om in de Bar­entszee, geen plek om je vakantie door te bre­ne­gen, tegen 2009 24 mil­jard kubieke meter aardgas per jaar te produceren.

Er zijn ook con­flicten, zoals tussen Exxon Mobil en de Vene­zo­laanse staat. Eerstge­noemde heeft in een recht­sza­ak over oliewin­ning gelijk gekre­gen van een terza­ke bevoegde Britse recht­bank, die voor 12 mil­jard euro acti­va heeft bevroren van het staats­bedri­jf Petróleos de Venezuela, S.A. (PDVSA). Soort­gelijke wrijvin­gen zijn ook te verwacht­en in andere olieregio’s, zoals in de Ara­bis­che wereld. Naar­mate de voor­raden zullen slinken, zullen de oli­es­tat­en liev­er zelf alle win­sten van de exploitatie opstrijken. 

Teke­nen van een zich (snel) wijzi­gend patroon in de oliew­ereld zijn o.m., dat de oli­es­tat­en, vooral de Ara­bis­che, hun kap­i­tal­en meer en meer investeren in West­erse onderne­min­gen en veel moeite doen om toeris­ten te lokken. Aan de andere kant zien we bij voor­beeld dat het Franse Total een overeenkomst heeft ges­loten met landgenoten Suez en Are­va voor het lev­eren van twee nucle­aire cen­trales aan Abu Dhabi. 

De bodem van het olievat komt langza­am in zicht en het zullen de cre­atief­ste en kap­i­taalkrachtig­ste onderne­min­gen zijn, die zullen verder bestaan ook als de olie op is.

Wat ons te wacht­en staat in een post-oli­eti­jd­perk is moeil­ijk voor te stellen. Kernen­ergie kan nog een tijd­je voor soe­laas zor­gen, maar ook ura­ni­um en zelfs tho­ri­um gaat niet eeuwig mee. 
Waterkracht, wind­tur­bines, zon­nepan­e­len zijn voor de hand liggen alter­natieven met alle hun voor- en nade­len en vooral hun pri­jskaart­je. En de bio­brand­stof­fen lijken ons niet real­is­tisch inzetbaar op grote schaal omadt dan de voed­sel­pro­duc­tie in het gedrang komt. 

Maar aar­dolie is veel meer dan een energiebron. Als we ron­dom ons kijken, dan merken we dat het groot­ste deel van onze gebruiksvoor­w­er­pen, voer­tu­igen, kleren, medica­menten, chem­i­cal­iën en noem maar op afkom­stig te zijn van olie. Hoe men die toepassin­gen kan invullen zon­der olie is wellicht dé uitdag­ing. En over de weer­slag op de economie zullen we dan maar zwijgen. 

Jan Van Besauw 
Pub­li­cist voor US Markets

Onder­getek­ende is een gepen­sioneerde mar­ket­ing man­ag­er. Hij schri­jft voor US Mar­kets o.m. columns, nieuws­bericht­en en artike­len over diverse onder­w­er­pen. Hij heeft op het moment van schri­jven geen materieel belang of bez­it in de bespro­ken bedri­jven of beleggingsinstrumenten.