De oprichter van Reuters was een creatieve figuur die postduiven gebruikte om aandelenkoersen over te vliegen en die in de adelstand werd verheven door een neef van de eerste koning der Belgen.
Hij leefde van 1816 tot 1899 en hij werd als zoon van een rabbijn geboren in het Duitse Kassel. Bij zijn geboorte kreeg hij de Joodse naam Israel Beer Josafat.
Toen hij ongeveer 25 jaar oud was, kwam hij in contact met Carl Friedrich Gauss (1777−1855). Deze veelzijdige geleerde hield zich met veel meer bezig dan met het onderzoeken van de grondslagen van de leer van de statististiek, die zouden leiden tot de befaamde gausscurves. Samen met Gauss onderzocht hij de mogelijkheden om elektrische signalen via een draad te verzenden en te ontvangen en zo leverden ze hun bijdrage aan het tot stand komen van de elektrische telegrafie, die vanaf het jaar 1843 de wereld begon te veroveren.
De mogelijkheden van telegrafie deden bij Reuter een belletje rinkelen. Terwijl Carl Gauss zich verder verdiepte in wiskunde, magnetisme en astronomie begon vriend Israel Beer na te denken over een systeem om nieuwsberichten over te brengen via de bliksemsnelle telegrafische weg.
Maar voordat er sprake was van een echt georganiseerd telegrafisch verkeer brak er voor de toen 29-jarige Israel Beer een periode aan van veel reizen en ingrijpende veranderingen op persoonlijk vlak. In oktober 1845 ging hij werk zoeken in Londen. Waarschijnlijk om zijn Joodse afkomst te verdoezelen veranderde hij zijn naam in Joseph Josephat. In het verlengde van deze wijziging bekeerde hij zich begin november 1845 officieel tot het christelijke geloof. Bij deze gelegenheid veranderde hij nogmaals van naam en heette vanaf dan Paul Julius Reuter. En op het einde van diezelfde maan november 1845 huwde hij in Berlijn met Ida Maria Magnus, dochter van een Berlijnse bankier.
Zijn eerste beroepsmatig contact met berichtgeving dateert van 1848, toen hij van Duitsland naar Frankrijk was gevlucht. In maart 1848 braken in Berlijn onlusten uit in het kader van de golf van opstanden overal in Europa en hij kon daar niet behoorlijk aan de bak komen. In Parijs lukte dat wel en kon hij aan het werk bij het nieuwsagentschap van Charles-Louis Havas (1783−1858), dat later zou uitgroeien tot Agence France-Presse (AFP).
Het was bij Havas in Parijs dat Reuter echt de smaak te pakken kreeg van het vak en besloot zich te specialiseren in het distribueren van allerlei soorten nieuws.
Toen het terug kalmer werd in Europa keerde hij terug naar Duitsland en vestigde zich in 1850 in Aken, waar hij het Reuters Nieuwsagentschap vestigde. Waarom Aken? Dat had alles te maken met postduiven. Want in die dagen was Aken het eindpunt van het Duitse telegraafnet. Een bericht vanuit Berlijn flitste door de kabel naar Aken maar als het voor bijvoorbeeld Parijs bestemd was, moest het van daar per posttrein eerst naar Brussel geraken om vandaar uit weer via de telegraaf zijn weg verder te zetten. Niet efficiënt, vond Reuter en hij schafte zich een stel postduiven aan. Deze waren veel vlugger dan de trein en zo had Reuter een snelle verbinding tot stand gebracht tussen Berlijn en Parijs en vice versa. De diertjes droegen compacte berichtjes over, die handelden over diverse onderwerpen. Ook de koersen van de belangrijkste aandelen werden op deze wijze gecommuniceerd.
Maar toen ook evolueerde de technologie snel en minder dan twee jaar later, in 1851, konden Reuters duiven uitblazen van hun vele trips en nam de telegraaf de dienst Aken-Brussel over.
Paul Reuters was en bleef een rusteloze ziel en toen zijn duiven hadden afgedaan, vertrok hij hetzelfde jaar 1851 naar Londen en vestigde zich in de buurt van de London Stock Exchange. Daar richtte hij een nieuwe firma op, Reuters, die heel snel één van ‘s werelds voornaamste agentschappen voor financieel nieuws werd.
Zijn initiatief met de postduiven was een tussentijdse oplossing gebleken voor een wezenlijk probleem. In het VK wachtte een nieuwe uitdaging. Tijdens zijn verblijf aldaar kwam een telegraaflijn tot stand die het Europese vasteland verbond met het VK en die doorliep tot het Ierse Cork. Maar dat was het meest westelijke eindpunt van het Europese telegraafnet. Hoe kon nieuws vanuit de VS sneller ter bestemming komen dan per boot? Paul Reuter had weer een oplossing: schepen uit de VS hadden documenten bij, verpakt in hermetisch gesloten metalen kokers die voor de haven van Cork in zee werden gegooid en opgepikt door mensen van Reuters. Vanuit Cork vertrokken onmiddellijk telegrammen die lang voor de schepen ter bestemming, meestal was dat Londen, waren.
Ook op persoonlijk vlak bleven de veranderingen komen. In 1857 kreeg Paul Reuters de Britse nationaliteit en 14 jaar later, in 1871, werd hij in de adelstand verheven en ging verder door het leven als Paul Julius Freiherr (baron) von Reuter. Degene die hem zijn titel verleende was de in het VK wonende Duitse Hertog van Saksen-Coburg-Gotha, de neef van Leopeold, de toenmalige eerste koning der Belgen.
Paul baron Reuter had één dochter en drie zonen, die allen de baronstitel overerfden.
Hij bleef reizen tot de laatste snik. Hij stierf in een naar hem genoemd landgoed nabij het Franse Nice maar werd begraven in Londen.
Tot 2008 was Reuters Group een onafhankelijke onderneming. In 2008 werd het bedrijf overgenomen door The Thomson Corporation en ontstond Thomson Reuters, gevestigd in New York. De firma is beursgenoteerd (NYSE: TRI) en stelt circa 55.000 personen tewerk.
Gans zijn geschiedenis door kon de nieuwsgroep wereldwijd een stevige opbouwen. Zo kon Reuters in 1865 als primeur het nieuws brengen van de moord op Abraham Lincoln.
Op 25 februari 1999 herdacht Thomson Reuters de 100ste verjaardag van haar stichter en nam bij die gelegenheid het initiatief van een jaarlijkse Duitse universitaire prijs voor vernieuwing.
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets